Μετά από 27 χρόνια λειτουργίας του ΕΣΥ, η σημερινή κατάσταση που βιώνουν τα νοσοκομεία, οι εργαζόμενοι σε αυτά και οι πολίτες αυτού του τόπου είναι επιεικώς απαράδεκτη!

Το ΕΣΥ παραμένει ο βασικός πυλώνας περίθαλψης του λαού και την τελευταία δεκαετία παρακολουθούμε τη συστηματική απαξίωσή του.

Πολιτικές που είχαν ως σκοπό την ικανοποίηση της πελατειακής δοσοληψίας, με μια ταυτόχρονα γερή δόση νεποτισμού, κατάντησαν την παροχή δημόσιας υγείας ένα εξάμβλωμα με τεράστιες δυσμενείς κοινωνικές προεκτάσεις!

Τα μείζονα προβλήματα, σήμερα, έχουν όνομα και είναι η ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΜΟΝΑΔΩΝ και ΣΤΕΛΕΧΩΝ και η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ! Και εξ αυτών απορρέουν τα προβλήματα που καθιστούν την καθημερινότητα οδυνηρή….

Η έλλειψη χρηματοδότησης έχει ως αποτέλεσμα:

1.      Την μη πρόσληψη ιατρικού, νοσηλευτικού, παραϊατρικού, τεχνικού και βοηθητικού προσωπικού

2.      Την μη ανανέωση ή/και προμήθεια τεχνολογικού εξοπλισμού

3.      Την διαρκώς μειούμενη μισθοδοσία

4.      Την αμφιβόλου ποιότητας προμήθεια φαρμακευτικού και αναλώσιμου υλικού

Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων απλά μεταθέτουν τα μείζονα προβλήματα, ενώ ο συνολικός σχεδιασμός είναι παντελώς ανύπαρκτος!

Η αύξηση του αριθμού των απόρων, των ανασφάλιστων,των μεταναστών πρέπει να ευαισθητοποιήσει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και την κυβέρνηση σε τέτοιο βαθμό ώστε κάθε πολίτης αυτής της χώρας να έχει ισότιμη πρόσβαση στην περίθαλψη.

Αντ’ αυτού, αποσπασματικές εξαγγελίες για συγχωνεύσεις και καταργήσεις νοσοκομειακών δομών, εμβαλωματικές λύσεις με προσλήψεις επικουρικού προσωπικού, αντικρουόμενη πολιτική για το φάρμακο, απαράδεκτες αμοιβές για τους λειτουργούς της υγείας και άλλα φαιδρά, αποτελούν τον κορμό της πολιτικής του Υπουργείου, ενώ, πιθανότατα, ακόμα ένα νομοσχέδιο θα κατατεθεί του οποίου η χρησιμότητα θα είναι και πάλι επικοινωνιακή….

Ο κ. Λυκουρέντζος, ως νέος υπουργός Υγείας, έκανε πολύ νωρίς ολοφάνερες τις επιλογές του. Θα είναι ο αμετακίνητος στην εφαρμογή του εξοντωτικού πακέτου περικοπών που θα πραγματοποιηθούν στο υπουργείο Υγείας. Όσα έχει επιβάλλει μέχρι τώρα στις δαπάνες για τα προγράμματα εφημεριών, τα λειτουργικά έξοδα των Νοσοκομείων, τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., τα φάρμακα, τον εργαστηριακό έλεγχο, τις προσλήψεις, τις αποδοχές των υγειονομικών, τη περίθαλψη των ανασφάλιστων θα συνοδευτούν σύντομα από τις δραματικές συγχωνεύσεις 661 Κλινικών-Τμημάτων και το κλείσιμο Νοσοκομείων του ΕΣΥ, από νέο παρανοϊκό σύστημα «εφημεριών κατά τομέα» που εκλαμβάνει ως άχρηστη την εφημερία όλων των ειδικοτήτων, από νέο ακρωτηριασμό του Ειδικού Ιατρικού Μισθολογίου, από τη γενικευμένη φυγή των νέων γιατρών από την Ελλάδα, από την πλήρη διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας εξωνοσοκομειακής περίθαλψης.

Για τον ΠΙΣ αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα η άμεση χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό του ΕΣΥ, της ΠΦΥ και του ΕΟΠΥΥ. Αυτή είναι και η μόνη ρεαλιστική προοπτική χρηματοδότησης του Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας (με προϋπόθεση βέβαια τη δίκαιη φορολόγηση του πλούτου) σε μια περίοδο ύφεσης, ανεργίας και ανασφάλιστης εργασίας.

Στις σημερινές συνθήκες απόγνωσης για τον ελληνικό λαό, με όλο και αυξανόμενο το τμήμα του πληθυσμού (άνω του 30% ) που δεν έχει πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας επειδή είναι ανασφάλιστο, η υπεράσπιση του Δημόσιου Τομέα Υγείας, της καθολικότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών του, αποτελεί πολιτική προτεραιότητα ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της κοινωνίας.

Εκτιμούμε ότι 27 χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του ΕΣΥ επείγει τώρα η δυναμική παρέμβαση ενός ενωτικού κοινωνικού-πολιτικού κινήματος διεκδίκησης της οργάνωσης στην Ελλάδα ενός ενιαίου, καθολικού, απαλλαγμένου από επιχειρηματικές και εμπορευματικές σχέσεις, δωρεάν Δημόσιου Συστήματος Υγείας, με σχέσεις εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

 

Καμιά νοσοκομειακή κλίνη δεν πρέπει να καταργηθεί. Ο αντικειμενικός έλεγχος της ποιότητας και της παραγωγικότητας κάθε μονάδας να αξιολογηθεί και να γίνουν μετατροπές της λειτουργίας της (πχ. Δημιουργία Κέντρων Αποκατάστασης, Τραυματιολογικών Κέντρων, Εξειδικευμένων Τμημάτων κλπ, σε περιφερειακές δομές).

Οι συγχωνεύσεις έχουν θέση σε διοικητικό επίπεδο και μόνον.

 

Πλήρωση των κενών θέσεων ιατρών ΕΣΥ και προσλήψεις μόνιμου ιατρικού προσωπικού, με γνώμονα τις ανάγκες και δη, στην περιφέρεια.

Να καταργηθεί ο θεσμός των επικουρικών ιατρών.

Να αντιμετωπισθεί η κατάργηση, στην πράξη, του θεσμού του αγροτικού ιατρού και να ενισχυθεί η στελέχωση και η μηχανοργάνωση των Κέντρων Υγείας.

Πλήρωση των κενών θέσεων νοσηλευτικού προσωπικού και προσλήψεις νοσηλευτών ανάλογα με τις ανάγκες.

Πλήρωση των κενών θέσεων τεχνικού, βοηθητικού και διοικητικού προσωπικού.

Κατάργηση της υδροκεφαλικής Επιτροπής Προμηθειών Υγείας και ανάθεση διαγωνισμών ανά Περιφέρεια. Να υιοθετηθούν οι προτάσεις της ΟΕΝΓΕ όπως διαμορφώθηκαν στο τελευταίο της Συνέδριο.

Ολοκλήρωση του υγειονομικού χάρτη της χώρας, για τον οποίο έχουν διατεθεί, κατά καιρούς, υψηλά κονδύλια χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο υγειονομικός χάρτης αποτελεί ουσιαστικό εργαλείο του συστήματος υγείας, του οποίου η άμεση ενημέρωση συμβάλλει τα μέγιστα στην ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας ανά την επικράτεια.

Στα μεγάλα αστικά κέντρα, αναδιάρθρωση του τρόπου εφημέρευσης των νοσοκομείων με συγκρότηση ΤΕΠ και διασύνδεσή τους με τα εφημερεύοντα Νοσοκομεία.

Η περιφέρεια χρήζει ιδιαίτερης σχεδίασης, λαμβανομένης υπόψη της δυσκολίας των νησιωτικών περιοχών και των ηπειρωτικών δύσβατων νομών.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δραματική, αν αναλογιστούμε ότι οι περικοπές γίνονται παντού, χωρίς κανείς να λάβει υπόψη του το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας και τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται. Οι απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές στις οποίες εφημερεύει καθημερινώς το Νομαρχιακό Νοσοκομείο – Σάμο, Λήμνο, Μυτιλήνη, Ρόδο κ.ά – δεν έχουν την πολυτέλεια άλλων περικοπών καθότι δεν υπάρχουν άλλα κοντινά νοσηλευτικά ιδρύματα ώστε να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς όταν χρειάζονται δευτεροβάθμια περίθαλψη, όπως στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η μόνη λύση είναι οι αεροδιακομιδές οι οποίες και πανάκριβα κοστίζουν στο ελληνικό κράτος και δεν είναι πάντα διαθέσιμες, είτε λόγω κακοκαιρίας είτε λόγω φόρτου εργασίας. Εδώ να σημειώσουμε ότι όχι μόνο τα Νοσοκομεία των νησιωτικών μας περιοχών αλλά και τα Κέντρα Υγείας του κάθε νησιού έχουν τεράστιο φόρτο εργασίας τους καλοκαιρινούς μήνες αφού ο πληθυσμός του κάθε νησιού σχεδόν τετραπλασιάζεται. Η περαιτέρω μείωση λοιπόν της χρηματοδότησης τους, όχι μόνο δε θα εξοικονομήσει πόρους αλλά- μέσω της αύξησης των διακομιδών- θα μεγαλώσει τα έξοδα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την δυσφήμηση της χώρας από διακομιδές ξένων τουριστών που θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπισθεί, αν υπήρχαν τα , προ μνημονιακών περικοπών , μέσα.

Συμπερασματικά, για τους παραπάνω λόγους, δεν μπορούμε να μιλάμε για περικοπές αλλά για ενίσχυση των Μονάδων Υγείας που καλύπτουν νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές και, συγκεκριμένα, με Ιατρικό προσωπικό ειδικοτήτων ‘πρώτης γραμμής’- χειρουργούς, νευροχειρουργούς, καρδιολόγους κλπ – ώστε να είναι εφικτή η παροχή υπηρεσιών υγείας, ιδίως στη θερινή περίοδο όπου ο πληθυσμός αυξάνει σημαντικά. Να αντικατοπτρίζει τις ανάγκες που υπάρχουν. Να οριστεί εκπρόσωπος του Π.Ι.Σ. που θα συμμετέχει ενεργά για την σύνταξη του Υγειονομικό Χάρτη.

Επίσης να τονίσουμε ότι τα Νοσοκομεία των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων είναι στη Γ΄ Ζώνη, διαθέτουν ελικοδρόμιο για κάλυψη των μικρότερων νησιών και τα κονδύλια που διατίθενται δεν επαρκούν για τις ανάγκες των Νοσοκομείων.

Αναθεώρηση του ρόλου του ΕΚΑΒ, πρόσληψη προσωπικού και υλικοτεχνική ενίσχυση, τουλάχιστον κατά το διπλάσιο. Είναι αυτονόητο ότι ένα σύγχρονο ΕΚΑΒ συμβάλλει στην καλύτερη αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα αφενός την ουσιαστική βοήθεια των χρηστών υγείας, αφετέρου την εξ αυτής εξοικονόμηση πόρων.

Αξιολόγιση, με κριτήρια γεωγραφικά και πληθυσμιακά, των Κέντρων Υγείας, των Περιφερειακών Ιατρείων, των Πολυιατρείων και στελέχωση αυτών με επαρκές προσωπικό.

Επαναπροσδιορισμός του ρόλου των Νοσοκομείων της χώρας στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Ενοποίηση των δομών παροχής ΠΦΥ σε έναν μοναδικό φορέα.

Επαναπροσδιορισμός του ρόλου των ιατρών της ΠΦΥ στην αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί αποτελούν το πλέον εξειδικευμένο προσωπικό που εργάζεται στο ελληνικό δημόσιο. Είναι όλοι μάχιμοι και εργάζονται σε αντίξοες και άκρως ανθυγιεινές συνθήκες ώστε να διασφαλίζουν την περίθαλψη του ελληνικού λαού, έχοντας υποστεί μέχρι στιγμής σφαγιαστικές απώλειες στις αποδοχές τους που εγγίζουν το 40%. Κι αυτό συμβαίνει διότι κάθε περικοπή στις τακτικές αποδοχές των γιατρών αντανακλά αυτόματα και στις εφημερίες, οι οποίες αποτελούν υποχρεωτική και εξουθενωτική υπερωριακή εργασία, την οποία η πολιτεία αμείβει με τρόπο ευτελή έως και εξευτελιστικό.

Η απόφαση της κυβέρνησης να περικόψει επιπλέον 18%  το ειδικό ιατρικό μισθολόγιο αποδεικνύει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο το κατάντημα των υποτελών της τρόικας που δήλωναν προεκλογικά ότι δεν θα θίξουν τα ειδικά μισθολόγια και τώρα τα κατακρεουργούν ανερυθρίαστα.

Αυτοί που πριν λίγες μέρες χάρισαν 2 δις ευρώ στη Siemens δε νομιμοποιούνται σήμερα να σφαγιάζουν τους μισθούς των γιατρών και ταυτόχρονα να δηλώνουν ότι το κάνουν με ..πόνο ψυχής.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί δεν πρόκειται να διαπραγματευθούν ούτε ένα ευρώ από το μισθό τους .

 

Τέλος, θα έπρεπε να υπογραμμισθεί ότι οι ποικίλες εργασιακές σχέσεις των ιατρών, με τη σημερινή μορφή (ιατροί ΕΣΥ, Πανεπιστημιακοί, Στρατιωτικοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, ιατροί ασφαλιστικών ταμείων) αποτελούν αναχρονιστική μορφή του συστήματος υγείας μιας χώρας στον 21ο αιώνα.

Ηδιασπάθιση του δημόσιου χρήματος, η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα υγείας και η χαμηλή ποιότητα στις προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας έχουν, πιθανώς, την αφετηρία τους στα αντικρουόμενα συμφέροντα των ιατρών διαφορετικών ταχυτήτων, κατάσταση που ευνοείται από όλες τις κυβερνήσεις, μέσα στο πλαίσιο του «διαίρει και βασίλευε»…..

 

Θεωρούμε πως η διαφθορά στην Υγεία ισοδυναμεί με κοινωνικό έγκλημα.

Ο ΠΙΣ και οι Ιατρικοί Σύλλογοι οφείλουν να συγκροτήσουν πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο κατά της παραοικονομίας στο χώρο της Υγείας, της προκλητής ζήτησης, της σπατάλης, τη συναλλαγής με τις εταιρείες και της εκμετάλλευσης του αρρώστου.