ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ 1192 – περί συνταγογράφησης ιατρών ανευ ειδικότητας, γενικης ιατρικής, παλαιών ιατρων με πιστοποιηση γ.ι

ΧΑΡΗΣ Τ. ΠΟΛΙΤΗΣ


ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΕ Α.Π., Σ.τ.Ε., Δρ. ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ε.Κ.Π.Α.


ΕΠΙΣΚ. ΚΑΘ. ΙΑΤΡ. ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΥΡ. ΠΑΝ. ΚΥΠΡΟΥ


ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ 15, 15451 Ν. ΨΥΧΙΚΟ, ΑΘΗΝΑ


ΤΗΛ.: (210) 6756732, FAX: (210) 6729207, e-mail: chpolitis@gmail.com
Προς
Πρόεδρο Π.Ι.Σ.
Μέλη Δ.Σ. Π.Ι.Σ.
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ
           
Ο ΠΙΣ με το υπ’ αρ. πρωτ. __________ έγγραφό του, μας διαβιβάζει έγγραφο του Ιατρικού Συλλόγου Θήβας με αρ. πρωτ. __________, (ΑΠ ΠΙΣ: __________), και παρακαλεί για τη γνωμοδότησή μας:
Ο Ιατρικός Σύλλογος Θήβας ερωτά τα εξής:
«Μετά από αλλεπάλληλες ερωτήσεις μελών του Ιατρικού Συλλόγου Θήβας και με σκοπό την ορθή τήρηση των κανόνων της Ιατρικής και Δεοντολογίας καθώς και των διατάξεων του Γενικού Δικαίου, απευθυνόμαστε στον Π.Ι.Σ ώστε με ρητή διατύπωση να μας απαντήσει στα εξής:
1)         Οι Ιατροί χωρίς ειδικότητα, τι φάρμακα και ποιών ειδικοτήτων μπορούν να συνταγογραφούν.
2)         Οι Ιατροί Γενικής Ιατρικής, TL φαρμακευτικά σκευάσματα μπορούν να συνταγογραφούν και σε ποιες ιατρικές πράξεις μπορούν να προβαίνουν στα ιδιωτικά τους ιατρεία.
3)         Οι άνευ ειδικότητας παλαιοί Ιατροί, με πιστοποίηση Γενικής Ιατρικής, επίσης τι φάρμακα συνταγογραφούνκαι ποιες ιατρικές πράξεις νομιμοποιούνται να εκτελούν.».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής, μπορεί να συνταγογραφεί φάρμακα που εμπίπτουν στο γνωστικό τους αντικείμενο (Παθολογία, Καρδιολογία, Δερματολογία, Παιδιατρική, Χειρουργική, Ορθοπαιδική, Τραυματιολογία, Μαιευτική, Γυναικολογία, Οφθαλμολογία, Ωτορινολαρυγγολογία, Κλινική Ψυχιατρική). Οι αγροτικοί γιατροί αναγράφουν στο βιβλιάριο του ασθενούς επαναλαμβανόμενες αγωγές για ήδη διεγνωσμένες νόσους. Οι γενικοί γιατροί όμως έχουν λάβει ειδικότητα είτε με βάση το Π.Δ. 415/1994 είτε με βάση το Π.Δ. 38/2004 και σήμερα Π.Δ. 38/2010. Για λόγους ασφάλειας του ασθενούς, αλλά και δικής τους, όταν πρόκειται για πιο εξειδικευμένα φάρμακα, λ.χ. ψυχιατρική αγωγή, οφθαλμιατρικά, μαιευτικά περιστατικά κλπ.) ορθό θα ήταν, αλλά όχι επιβεβλημένο από το νόμο, να προστρέχουν στη συμβουλή πιο ειδικού γιατρού ώστε λ.χ. σε χρόνιο νόσημα να τεθεί η βασική διάγνωση. Αν αυτός δεν υπάρχει και υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τη ζωή ή υγεία του ασθενούς βεβαίως θα παράσχει πρώτες βοήθειες, θα θέσει διάγνωση και αντίστοιχη φαρμακευτική αγωγή. Τα όρια πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα, Νομίζουμε όμως ότι αυτό θα πρέπει να ισχύσει και για εκείνους στους οποίους απονεμήθηκε η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής λόγω άσκησης επί πενταετία ιατρικού επαγγέλματος και με δύο χρόνια εκπαίδευση ή επταετία.